θεοηχής

θεοηχής, -ές (Μ)

ο γεμάτος από τον ήχο τής φωνής τού θεού.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο-* + -ηχής (< ηχή), πρβλ. δυσ-ηχής, υψ-ηχής].